بیش فعالی کودکان

بیش فعالی کودکان چیست؟

بیش فعالی کودکان (ADHD) اختلال توجه و بيش فعالي مي باشد.

افراد مبتلا به این بیماری تفاوت هايي در رشد مغزي و فعاليت مغزي دارند كه موجب اختلال توجه، توانايي آرام نشستن در یک جا، و كنترل فردي ، مي شود. بیش فعالی کودکان مي تواند در روابط دوستانه بچه ها، خانه و مدرسه اثر بگذارد.

علائم بیش فعالی کدامند؟

همه بچه ها هر از گاهی در مسائلی مثل توجه کردن، گوش دادن و پیروی از دستورات،  آرام نشستن  و منتظر نوبت شدن، مشکل دارند. اما در بچه هايي كه ADHD دارند، اين مشکلات به مراتب سخت تر و بیشتر است.

بچه هايي كه ADHD دارند ممکن است يك ، دو، سه و يا همه علائمی که  در ادامه میخوانیم داشته باشتند: 

 بي توجهي:   بچه ايي كه بي توجه هستند (به آساني حواس آنها پرت مي شود) در توجه کردن به موضوعات ، تمركز کردن و انجام وظایف محوله ، مشكل دارند. ممکن است به درستی به دستورات گوش نكنند، جزئیات مهم را از قلم بیندازند و یا کاری که شروع کرده اند را به پایان نرسانند.

آنها ممكن است بيش از اندازه رويا پردازي کنند و بيهوده وقت تلف کنند. آنها ممكن است كم حافظه يا فراموش كار بنظر برسند و در انجام کارها از مسیر منحرف شوند.

بيش فعالي: بچه هاي بيش فعال ، بي قرار ، مضطرب و بي حوصله هستند  و خیلی زود خسته می شوند .آنها در ثابت نشستن و رعایت سکوت در جایی که لازم است ، مشكل دارند. ممكن است شتابان به سمت چیزهای مختل بروند و اشتباهاتی را از روي بي دقتي انجام دهند. ممكن است  از در و دیوار بالا بروند بپرند وقت و بی وقت شلوغ کنند. این بچه ها ممكن است کاملا بی منظور، مرتکب رفتار هایی بشوند که باعث ناراحتی دیگران شود.

رفتارهای آنی:  بچه هايي رفتار های آنی دارند سریع و بدون فکر کردن عمل می کنند. معمولا مداخله گر هستند، هل می دهند، می کشند و حوصله صبر کردن ندارند.

آنها ممکن است بدون اجازه گرفتن کارها را انجام بدهند، چیزهای که متعلق به آنها نیست را بردارند و یا حرکات خطرناک انجام بدهند. همچنین ممکن است واکنشهای احساسی شدید و نا هماهنگ با موقعیت از آنها سر بزند.

گاهي وقتها والدين و معلم ها ،درسنين خیلی پایین، متوجه علائم ADHD می شوند. ولي براي بچه هاي كوچك ، حواس پرتي ، بي قراري ، بی حوصلگی ، و واکنش های آنی داشتن ، کاملا طبيعي است. پس اين علائم هميشه نشان دهنده وجود ADHD نيست.

بیش فعالی کودکان چگونه تشخيص داده مي شود؟ 

اگر فكر ميكنيد كه فرزندتان ADHD دارد ، حتمابه  پزشك فرزندتان مراجعه کنید. پزشك فرزندتان را معاینه می کند و از نظر بينايي و شنوايي ، مورد آزمایش قرار می دهد تا مطمئن شود چيز ديگري باعث اين علائم نشده است. همچنین مي تواند شما را به روانشناس يا روانپزشك اطفال ارجاع دهد. 

به منظور تشخيص ADHD ، پزشكان با سوالاتي درباره وضعيت سلامتي كودك ، وضعيت رفتاري و فعاليت هايش ، شروع مي كنند. آنها با والدين و بچه ها ، درباره چيزهايي كه توجهشان را جلب کرده، صحبت مي كنند. ممكن است از شما بخواهند  چک ليست  سوالات مربوط به رفتار هاي كودك را كامل كنيد و یا ممكن است از شما بخواهند  یکی از اين چک لیست ها را به معلم فرزندتان نيز ، بدهيد.

بعد از جمع آوري اين اطلاعات ،  درصورتي که موارد زیر در مورد فرزند شما صحیح باشد، پزشكان تشخيص ADHD مي دهند: 

• اگر حواس پرتي ، بيش فعالي و  واکنش های آنی کودک ، فراتر از معمول سن او باشد.
• اگر اين رفتارها ، از زماني كه كودك كوچكتر بوده تا كنون ادامه داشته است .
• اگر حواس پرتي ، بيش فعالي ، و واکنش های آنی ، كودك را در مدرسه و خانه تحت تاثير قرار داده است.
• در صورتی که معاينه كامل نشان دهنده اين باشد كه مشكل ديگري در وضعيت جسمي و يادگيري ، موجب اين اختلالات نبوده است.

تعداد زيادي از كودكان مبتلا به ADHD ، اختلالات يادگيري ، رفتارهاي متضاد و معترض، و اختلالات اضطرابي دارند. پزشكان معمولا اين موارد را هم در کنار درمان ADHD درمان مي كنند.

بیش فعالی کودکان چگونه درمان مي شود؟

• درمان  دارويي استفاده از دارو موجب فعال شدن توانایی مغز براي تمركز کردن، آرام شدن و خودكنترلي مي شود. 
• رفتار درماني متخصصان رفتار درمانی مي توانند به كودك شما كمك كنند تا مهارت هاي اجتماعي، احساسي و توانایی برنامه ریزی كه در اثر ADHD مختل شده است را، در خود پرورش دهد .
• آموزش والدین از طریق آموزش ، والدين ، بهترين پاسخ به مشكلات رفتاري فرزندانشان كه بخشي از ADHD هست را ياد مي گيرند.
•  حمایت معلمین مدرسه معلم ها مي توانند به بچه های مبتلا به ADHD کمک کنند تا از مدرسه لذت ببرند و در فعالیت ها بهتر عمل كنند.

درمان صحيح به بهبود ADHD كمك مي كند. والدين و معلمين مي توانند به بچه هاي كوچكتر آموزش بدهند كه چگونه تمرکز حواس، رفتار و احساسات خودشون را بهتر كنترل كنند. وقتي آنها بزرگ تر مي شوند بايد بتوانند به تنهایی تمرکز حواس و کنترل فردی شان را بدست بگیرند.

وقتي ADHD درمان نشود، دستیاب به موفقیت برای بچه ها کار دشواری است. این عدم موفقیت در کارها مي تواند منجر به عدم اعتماد به نفس، افسردگي، رفتارهاي ناهنجار، عدم موفقیت در مدرسه ، رفتارهای پرخطر و درگيري های خانوادگي شود.

 در صورت تشخیص بیش فعالی کودکان والدين چه كاري مي توانند انجام دهند؟

برای بیماری فرزندان وقت بگذارید. هرچيزي مي تواند درباره بیش فعالی کودکان ياد بگيريد ، درمانهايي كه پزشك توصيه مي كند پيگيري كنيد و همه ويزيت هاي لازم براي درمان را انجام دهيد.

داروها را سر وقت و به اندازه تجویز شده به فرزندتان بدهید. اگر فرزند شما داروهاي ADHD مصرف مي كند ، هميشه در زمان و به اندازه توصيه شده  به او بدهيد ، داروها را در مكان امني نگهداری کنید.

با مدرسه فرزندتان در تماس باشید. هر از گاهی به معلم های فرزندتان سر بزنید و از نحوه عملکرد فرزندتان آگاه شوید. با آنها همکاری کنید تا رفته رفته عملکرد فرزندتان بهتر شود.

از روشهای تربیتی گرم و هدفمند برای بزرگ کردن بچه استفاده کنید. روش تربیتی را انتخاب کنید که هماهنگ با بیماری فرزندتان باشد نه اینکه آن را بدتر کند. خیلی راحت در مورد ADHD  با فرزندتان صحبت کنید و تمرکزتان روی نقاط قوت و توانمندی های فرزندتان باشد.

در گروه های  مبتلایان به بیش فعالی کودکان عضو بشید تا اطلاعات تان افزایش یابد و از حمایت هم گروهی ها برخوردار شوید.

چه چيزي موجب ADHD مي شود؟

دقیقا مشخص نيست چه چيزي موجب تفاوت هاي مغزي مبتلایان به ADHD مي شود. شواهد قوي نشان مي دهد كه این بیماری  بیشتر ارثي است. بسياري از كودكان مبتلا به بیش فعالی، يكي از والدين يا خويشاوندانشان نیز مبتلا به ADHD هستند.

ADHD  به دلیل مراقبت بیش از حد , تربیت نادرست و خوردن شكر زياد ، ايجاد نمي شود.

بیش فعالی کودکان  با درمان و تغذيه سالم، خواب كافي و ورزش و خانواده پشتیبان كه مي دانند چگونه با فرزندشان برخورد كنند، بهبود مي يابد.

منبع:DRFARNAZMOHAMEDI